فارس:
کشورهای منطقه و همسایه افغانستان از جمله پاکستان می‌توانند با همکاری بیشتر در امر مبارزه با تروریسم نقش مؤثرتری در برقراری صلح و ثبات در این کشور داشته باشند و از این رهگذر اوضاع امنیتی خود را نیز بهبود ببخشند.
در این که تحولات، رویدادها و حوادث کشورهای همسایه بر هم تأثیرگذار است شکی نیست.
در همین زمینه دو کشور افغانستان و پاکستان از این منظر به یکدیگر وابستگی بسیاری دارند، امنیت در افغانستان و خروج نیروهای امریکایی از کشور تأثیر به سزایی بر صلح در پاکستان دارد.
این مسئله همکاری بیشتر پاکستان برای تأمین صلح و ثبات در افغانستان را می‌طلبد و این کشور باید در بحث همکاری در مبارزه با تروریسم دولت کابل را تنها نگذارد.
با اینکه ارتش افغانستان توپ‌خانه مجهز خود را به کار انداخته و هر چند دقیقه یک بار مواضع طالبان را هدف قرار می‌دهد اما چند کیلومتر آن طرف‌تر یعنی ولایت (غزنی) هنوز هم نا آرام است.
غزنی در جنوب غرب کابل واقع شده و با یک جاده از یک طرف به کابل و از سوی دیگر به قندهار وصل میشود.
غزنی به خاطر موقعیت استراتژیک خود به مرکز تجمع شورشیان تبدیل شده و ناتو مانند سایر نقاط افغانستان عملیات خود را در این ولایت نیز متوقف کرده و همه چیز را به نیروهای افغان سپرده است.
ناتو از چند سال پیش پی برد که نمی‌تواند برای همیشه در افغانستان باشد و باید قبل از اینکه ضربه بیشتر بخورد زمینه خروج خود را از این کشور فراهم کند.
وضعیت غزنی بسیار بحرانی است شبه نظامیان روزی 2 الی 3 مرتبه به کاروان نظامیان خارجی حمله می‌کنند و کار به جایی می‌رسد که شبه نظامیان بر بزرگراه مسلط شده و هر خودرویی را که خواسته باشند مصادره می‌نمایند.
طبق گزارش منابع آگاه، پاکستان از شبه‌نظامیان خارجی و طالبان که در غزنی مستقر هستند پشتیبانی می‌کند و بیشتر کاروان‌های ناتو هدف حمله این شبه‌نظامیان قرار می‌گیرند.
با توقف عملیات‌های ناتو در غزنی از خشونت در این ولایت کاسته شده است. (استیفن مایکل) جنرال ارتش امریکا معتقد است که مردم غزنی و سایر نقاط افغانستان به نیروهای خارجی به چشم استعمارگر می‌نگرند به همین علت با طالبان همکاری می‌کنند.
اما اگر نیروهای افغان بتوانند امنیت را برقرار کنند دیگر استعمارگر محسوب نمی‌شوند و طالبان هم نمی‌توانند ادعا کنند در حال جنگیدن با کفار هستند.
این در حالی است که تعداد قربانیان نیروهای افغان ظرف یک سال گذشته افزایش یافته است که این موضوع نشان می‌دهد آنان تمام تلاش خود را برای ایفای نقش در اوضاع افغانستان به کار گرفته‌اند اما به علت ضعف‌هایی که دارند مجبور هستند این مرگ و میرها را بپذیرند.
نیروهای خارجی بر این باورند که ارتش افغانستان می‌تواند امنیت این کشور را تأمین کند و این موضوع از عملیات‌های 6 ماه گذشته این نیروها به خوبی روشن است.
فراموش کردن نیروهای افغان اشتباهی بزرگ خواهد بود زیرا آنان هیچ مشکلی در جنگیدن با شبه نظامیان ندارند و اگر موقعیت مناسبی برای آموزش این نیروها فراهم شود، بهتر می‌توانند عمل کنند.
با وجود همه نکات مثبتی که در نیروهای نظامی کشور دیده میشود آنان با کمبود نیرو مواجه هستند، ارتش تلاش کرده بخش‌هایی از غزنی را تصرف کند اما به علت کمبود نیرو مجبور شد از پولیس کمک بگیرد و در نهایت کنترل خود را بر این بخش‌ها از دست بدهد.
با اینکه پس از سال 2014 نقش نیروهای داخلی پررنگ‌تر میشود اما این موضوع راه حل قطعی برای مشکل افغانستان نیست زیرا هنوز صلح با طالبان از هیچ مجرایی به نتیجه نرسیده است.
به اعتقاد کارشناسان، ثبات در منطقه همکاری بیشتر اسلام‌آباد در مبارزه با تروریسم و روند صلح افغانستان را می‌طلبد و تنها راه‌حل برای ایجاد صلح و ثبات در افغانستان مذاکرات بین الافغانی است که در آن گروه‌های مخالف و دولت به تفاهم کلی و اساسی دست یابند.
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/436
دلایل قیام امام خمینی/ امام خمینی به مسئله‌ی وابستگی چگونه می‌نگریست؟
